film fabularny, 80 min. | okres zdjęciowy: jesień 1970 – zima 1971 | premiera: nie odbyła się reżyseria: Henryk Kluba | scenariusz: Wiesław Dymny | zdjęcia: Wiesław Zdort | muzyka: Juliusz Loranc | wykonanie piosenek: zespół Quorum: Renata Lewandowska – śpiew; ; Zbigniew Frankowski – gitara, śpiew; Juliusz Loranc – pianino, organy i Aleksander Bem – perkusja oraz Maria Głuchowska, K. Szaniawska | produkcja: ZF Wektor Anna Dziadyk – Katarzyna | Andrzej Malec – Tadeusz Rusin, dziennikarz Trybuny Młodych | Władysław Hańcza – proboszcz, stryj Katarzyny | Halina Golanko – Halina, kelnerka w hotelu, dziewczyna Jacka | Leon Niemczyk – towarzysz Czekała z komitetu powiatowego | Mieczysław Stoor – grabarz Zenobiusz | Ryszard Pietruski – recepcjonista Mietek | Barbara Wrzesińska – kierowniczka świetlicy | Jerzy Cnota – zabójca Zenobiusza | Wojciech Echilczuk – Basior, szef bandy | Andrzej Echilczuk – Upiór, członek bandy | Eugeniusz Priwieziencew – Dzięcioł, członek bandy; nie występuje w czołówce Tytuł filmu to jednocześnie nazwa gangu motocyklowego, który nęka mieszkańców prowincjonalnego miasteczka Kamienica (które „gra” Płock). Zmęczeni wybrykami harleyowców wysyłają oni list do redakcji młodzieżowego pisma warszawskiego z prośbą o pomoc. W sprawę angażuje się młody dziennikarz Tadeusz (Andrzej Malec), który w końcu osobiście odwiedza Kamienicę i niemal natychmiast wchodzi w konflikt z gangiem. Z opresji ratuje go Katarzyna (Anna Dziadyk-Dymna), która włada nie tylko wschodnimi sztukami walki, ale i sercem szefa motocyklowych bandziorów „Basiora” (Wojciech Echilczuk). Tadeusz postanawia więc zdobyć, przy pomocy rezolutnej Katarzyny, zaufanie harleyowców i rozpracować szajkę od środka. Wzgórze Tumskie (Skarpa), Stary Rynek, Mostówka, Plac Narutowicza, Wisła, Most Legionów Piłsudskiego, Fara, Katedra, Hotel Petropol, Stacja PKS/PKP. HENRYK KLUBA był jednym z najciekawszych twórców kina autorskiego w Polsce, człowiekiem wszechstronnie oddanym sztuce. Pracował jako reżyser, producent, scenarzysta, a nawet… aktor. Występował w wielu szkolnych filmach Romana Polańskiego (w jego dyplomowych „Dwóch ludziach z szafą”), w popularnych serialach („Czterej pancerni i pies”), ale także we własnych produkcjach (m.in. „Słońce wschodzi raz na dzień” oraz serial „Doktor Ewa”). Przez ostatnie lata był jednak przede wszystkim pedagogiem łódzkiej Filmówki i wieloletnim rektorem tej szkoły. Zmarł 10 czerwca 2005 roku. Nie ma chyba w historii PRL tak dziwnej historii dotyczącej filmów, jak ta związana z „Pięć i pół Bladego Józka”. W czasie produkcji prasa na bieżąco i dość często informowała czytelników o tym, co dzieje się na planie, po czym… film nigdy nie wszedł na ekrany. Zatrzymany przez cenzurę nie trafił na półkę, ale został przez nią zmasakrowany, czyli pocięty, a niewygodne kadry spalone (niemal 40 proc. materiału). Nie był więc klasycznym pułkownikiem, tak jak „Ręce do góry” Skolimowskiego. Henryk Kluba już swoim dyplomowym filmem naraził się ówczesnej władzy – nakręcona pod opieką Andrzeja Munka etiuda dokumentalna „Ocalenie” opowiadała bowiem o likwidacji AK-owców przez Urząd Bezpieczeństwa. Późniejsze obrazy, jak choćby „Słońce wschodzi raz na dzień” (nagrodzone na festiwalu w Łagowie) czy „Chudy i inni”, ugruntowały pozycję Kluby jako „twórcy niewygodnego”. Opowieści na czas zarazy: Śmierć Skurczybyka https://kinopokis.pl/smierc-skurczybyka-czyli-easy-rider-prl-u/ źródło: podcast FILMOWY PŁOCK https://open.spotify.com/show/4IUxSlHPu6gniTofb4fJRq?si=4520346b12604f93 5 i 1/2 Bladego Józka
Info
01
informacje
OBSADA
02
obsada
opis
03
opis
lokalizacje
04
lokalizacje
płockie kadry
05
płockie kadry
ciekawostki
06
ciekawostki
więcej
07
więcej
źródło: kinopokis.pl [dostęp: 7.11.2021]
🍪 Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.