Henryk Borowski

Aktor teatralny i filmowy. Urodził się 14 lutego 1910 roku w rodzinie znanego adwokata. Uczęszczał do płockiej Jagiellonki. Po skończeniu szóstej klasy z rodzicami przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1934 roku ukończył Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej.

Choć początkowo zapisał się na prawo, po roku przeniósł się do szkoły dramatycznej. Aktorstwa uczył się pod okiem wybitnych artystów, tj. Stanisława Wysocka, Juliusz Osterwa, Leon Schiller, Stefan Jaracz

Przed II wojną światową grał w wileńskim Teatrze na Pohulance oraz we Lwowie. Po wojnie najdłużej występował w Teatrze Współczesnym w Warszawie i Teatrze Telewizji i Polskiego Radia. Wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej.

Zagrał wiele ról filmowych i telewizyjnych. Do najbardziej znanych należą: Zygfryd de Lowe z „Krzyżaków” (1960), sędzia z „Klubu profesora Tutki” (1966-1968), minister Hoym z „Hrabiny Cosel”, Dziad z „Wesela” (1972), stryk Klemens z „Nocy i dni” (1975) czy Jacenty z „Kaprysów Łazarza” (1974). Występował w słuchowiskach radiowych, m.in. Jacka Janczarskiego i Adama Kreczmara.

„Urodził się w Płocku i tam w latach gimnazjalnych, pod wpływem profesora języka polskiego, polubił teatr. Profesor pięknie wykładał, kochał poezję, kochał sztukę, a gimnazjalista Henryk Borowski pięknie recytował i lubił to robić przy każdej nadarzającej się okazji” – czytamy w „Leksykonie wybitnych aktorów” Aliny Budzińskiej. Profesorem tym był Klemens Jędrzejewski.