Kino NOWOŚCI
sala: 373 miejsca
siedziba: ul. Kościuszki 5
działalność: do 1939 roku
stan: budynek istniejący, zniszczony
Pod koniec pierwszej dekady XX wieku istniały w mieście już trzy kinoteatry, nie przerwał ich działalności nawet wybuch I wojny światowej. Wciąż działały trzy kina, w tym m.in. Kino NOWOŚCI, które znajdowały się na jednej posesji z elektrownią Górnickich. W czasie I wojny światowej NOWOŚCI słynęły z dosknałych taperów. Grał tu, m.in. St. Grabowski, później Wasilenko, również duety i tria. Wieloletnim taperem był w tym kinie Aleksander Chmurowski. W obliczu kryzysu gospodarczego w 1925 roku właściciele SFINKSA i NOWOŚCI zawiązali spółkę. „Dziennik Płocki” informował, że „połączenie się kinematografów daje dobre wyniki zarówno dla ich właścicieli, jak i dla publiczności.” Po 1927 roku NOWOŚCI należały do spółki „Anna Kaczmarska i s-ka”, której wspólnikami byli: A. Kaczmarska, Alina Puternicka, Janina Rogulska, Kamila Adamska, Janina Staniszewska, Henryk Puternicki. Upoważnionym do występowania w imieniu spółki był Wojciech Rogulski. Sytuacja nie zmieniła się do końca lat 20.
Ceny biletów wynosiły od 49 groszy do 2 zł za najlepsze miejsca. Dla porównania bilety do teatru kosztowały w różnym okresie od 99 groszy do 8 zł. W 1932 roku NOWOŚCI sprzedały 77 314 bilety. Przeciętny płocczanin (wg spisu z 1931 r.) był w kinie 3,2 razy w ciągu roku (w grupie wiekowej powyżej 10 lat – 4 razy). W 1937 roku, łącznie w obu kinach, sprzedano blisko 185 tys. biletów, co oznaczało 5,6 krotną wizytę płocczanina w kinie (7-krotną dla osoby powyżej 10 lat). Kino było tak popularne, że gdy NOWOŚCI ogłosiły bezpłatne seanse „tłumy publiczności zaległy widownię i ilość widzów (…) przekraczała 1 500 osób.
Większość wyświetlanych tu produkcji była niskiej jakości artystycznej, odwołujące się do zainteresowania tematami seksu lub sensacji. Dotarły jednak do Płocka trzy produkcje wybitnego niemieckiego reżysera Fritza Langa. W NOWOŚCIACH można było zobaczyć m.in. „Dr. Mabuse’a”. W latach 30. XX wieku nastąpił podział repertuaru między oba płockie kina. W NOWOŚCIACH wyświetlane były najnowsze produkcje krajowe i zagraniczne, zaś w SFINKSIE filmy starsze. W tym okresie oba kina zaczęły występować pod firmą „Zjednoczone Kinoteatry Nowości i Sfinks”.
ŹRÓDŁA:
- Kino w międzywojennym Płocku, Michał Sokolnicki w: Notatki Płockie nr 54/4 (221) z 2009 roku
ZDJĘCIA:
- stan obecny budynku, arch. R.Ł.