Kino SFINKS

Pod koniec pierwszej dekady XX wieku istniały w mieście już trzy kinoteatry, nie przerwał ich działalności nawet wybuch I wojny światowej. Wciąż działały trzy kina, w tym m.in. Kino SFINKS, w którym w styczniu 1917 roku wyświetlany był obraz „Żona”, w którym główną rolę zagrała wówczas jeszcze mało znana aktorka warszawska, a za kilka lat gwiazda kina światowego – Pola Negri.

Sfinks miał 195 miejsc. Działał w całym okresie XX-lecia międzywojennego w sali głównej ówczesnego Hotelu Warszawskiego przy ul. Kolegialnej 20. Budynek istnieje do dziś. Jest siedzibą Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej. Według wpisu do rejestru handlowego płockiego sądu z października 1921 roku, właścicielem SFINKSA był Marian Gumiński. W obliczu kryzysu gospodarczego w 1925 roku właściciele SFINKSA i NOWOŚCI zawiązali spółkę. „Dziennik Płocki” informował, że „połączenie się kinematografów daje dobre wyniki zarówno dla ich właścicieli, jak i dla publiczności.”

W 1927 roku było własnością Bolesława Rufina Lepperta, mieszkańca Warszawy oraz Brunona Ekerta zamieszkałego w Płocku przy ul. Kolegialnej 20.

Historycznym dniem dla płockiego kina był 27 maja 1930 roku. Tego dnia w SFINKSIE wyświetlany był pierwszy w Płocku film dźwiękowy pt. „Upadły anioł”. Notatka prasowa informowała, że dyrekcja kina została zmuszona do zainstalowania aparatury dźwiękowej wobec produkcji tylko tego rodzaju filmów.

W latach 30. XX wieku nastąpił podział repertuaru między oba płockie kina. W NOWOŚCIACH wyświetlane były najnowsze produkcje krajowe i zagraniczne, zaś w SFINKSIE filmy starsze. W tym okresie oba kina zaczęły występować pod firmą „Zjednoczone Kinoteatry Nowości i Sfinks”.
W 1932 roku do kina SFINKS sprzedano 29 224 bilety.